Çok zaman önceydi.O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu.İnsanlar
güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.Bir daha hiç olmayacakmış
gibi dolu ve anlamlı.Derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti
insan.Bir parçasına dün dedi, diğer parçasına bugün, öteki parçasına da
yarın.
Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu.Dünü düşünüp pişman oldu,
yarını düşünüp telaşlandı;ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları
güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.Farkında olmadan rezil etti bu gününü.
Oysa yarın, bugüne dün diyor, dünde bu gün için yarın diyordu.Bir türlü
beceremedi.Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı.Bu günü eline yüzüne
bulaştırdı...
Mutsuz oldu insan.Ve ne gariptir ki yarının telaşı da, dünün pişmanlığını da
hep bugün yaşadı; ama bugünü hiç yaşayamadı.Ne yarın ne de dün!